Fototentoonstelling "Mensenrechten"

De Hengelose Amateur Fotografen Vereniging (kortweg: HAFV) exposeerde van 5 januari 2019 – 1 februari 2019 met het thema "Mensenrechten" in de Centrale Bibliotheek Hengelo. Deze expositie kwam tot stand door een unieke samenwerking tussen de HAFV, Amnesty International Hengelo, en het Dichterscollectief "Niet Zwichten, Maar Dichten". Hieronder een video-impressie van de opening, gemaakt door Marcel Tettero.



HAFV

De HAFV is een van de oudste fotoclubs van Nederland. Onder de leden van de HAFV bevinden zich mensen met meer én minder ervaring op fotografiegebied. Zo kunnen de mensen binnen de club van en met elkaar leren. Leden komen iedere 2 of 3 weken bij elkaar en bekijken, bespreken of doen allerlei dingen op fotogebied. Verder houden ze een onderlinge competitie: 4x per jaar kunnen de leden 3 foto's inleveren en die worden dan beoordeeld door een deskundig fotograaf. Drie keer is het onderwerp vrij, één keer is dat een vastgesteld onderwerp.
 
In 2018 werd besloten om als vastgesteld onderwerp "Mensenrechten" te nemen. Een onderwerp waarin de betrokkenheid bij de maatschappij zou blijken. Hiervoor is gekozen omdat Amnesty International Nederland in 2018 vierde dat ze 50 jaar bestond. Voor alle leden van de HAFV was dit onderwerp moeilijk, maar ze gingen de uitdaging aan. Ieder op zijn of haar eigen manier. Het resultaat was verbluffend.

Dichterscollectief

Tijdens het maken van de plannen voor deze wedstrijd en tentoonstelling kwam een van de leden van de HAFV in contact met het Dichterscollectief  'Niet Zwichten maar Dichten'. En zo kwam er een unieke samenwerking tot stand: bij deze tentoonstelling over mensenrechten hebben zij een tweetal gedichten geschreven. De gedichten werden tegelijk met de opening van de foto-expositie in de Bibliotheek gepresenteerd en geëxposeerd. Hieronder vindt u de gedichten.

Oproep tot Amnesty!

Laten we niet langer zwijgen
als het graf van velen opengaat,
als we de getuigenissen lezen
van hen die ’t hebben meegemaakt.

Willekeurig opgepakt,
gemarteld en vernederd,
opgesloten en verkracht,
’t is duister, dus wie weet het.

Onderwerping aan ’t regime,
je hébt geen eigen wil,
bedreiging en ontvoering volgt,
daarna blijft alles stil.

Discriminatie, slavernij
is nu nog steeds aanwezig,
met wapens en geweld belaagd,
geen enkele stem beweegt zich.

Gevangenissen overvol,
verhongering, berustend,
vergeet hoe ‘t is een mens te zijn,
van uitvoer doodstraf niet bewust.

Onrechtmatig dodelijk,
vluchteling of “domme pech’,
‘shoot to kill’ is wezenlijk,
verdedigers ver weg.

Dus laten we niet langer zwijgen
als het graf van velen openstaat,
laat Amnesty! door onze kelen stromen,
want menselijkheid bestaat!


Marieke Zijlstra-Derksen
Dichterscollectief 'Niet Zwichten maar Dichten'


















Amnesty

Daar zit hij dan
Zonder enig vorm van proces
Alleen in een cel
Kritiek op de leider

In eenzaamheid
Wacht hij
Hoopt hij
Op amnestie
Op vrijheid

Niet wetend
Dat er fakkels branden in Hengelo
Dat er brieven worden geschreven
Dat er liederen worden gezongen
Voor hem
Voor zovelen

Op de dag van de mensenrechten
Staan hier mensen stil
Bij het besef
Dat vrijheid niet overal
Vanzelfsprekend is

Ze schrijven brieven
Voor politieke gevangenen
Voor mensen met een ander geloof
Of een ander seksueel geaardheid
Voor opgesloten vakbondsmensen
Voor gevangengezette oppositie mensen

En op een dag
Brengt de cipier zijn eten
Met onder zijn bord geplakt
Een papier

Houd vol
Houd moed
Wij denken aan jou

Zijn mond valt open
Tranen vloeien
Hoop begint te groeien
Zou het dan toch

Ja, soms lukt het
Soms speelt men het klaar
Dan komt er iemand vrij

Bedankt Amnesty


Jans Renken,
Dichterscollectief 'Niet Zwichten maar Dichten'
5 januari 2019